Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ZERAA

  Genişlik. * Hız, sür'at.

• ZERAB

  f. Beyaz şarap. * Yaldız mürekkep.

• ZERABÎ

  (Zürbiye) (Zirbiye. C.) İftihar eden. * Geniş, enli döşek, yatak.

• ZERAF

  f. Zürafa.

• ZERAFE (ZÜRÂFA)

  (C.: Zürâfât) Deveye benzer, boynu uzun ve art ayakları kısa bir hayvan. Zürafa.

• ZERAFÎ

  (Zerafe. C.) Zürafalar.

• ZERAK

  Gök renkli. Mavi.

• ZERARE

  Saçılan şey.

• ZERARÎ

  (Zürriyet. C.) Zürriyetler, kuşaklar, nesiller.

• ZER-BAF

  Sırma dokuyan.

• ZER-BÂF

  Sırma dokuyan.

• ZERBE

  Yüce avazlı, gür sesli olmak.

• ZERD

  (Zered) (C.: Zürud) Halka halka örülmüş savaşçı zırhı. * Yutmak. * Boğmak.

• ZERD

  f. Sarı. * Soluk, solgun.

• ZERDAB

  (Zerd-âb) f. İrin, cerahat. * Safra. * Beyaz şarap.

• ZERD-ÂLÛ

  f. (Zerd: sarı; âlû: erik) Sarı erik, zerdali.

• ZERDE

  f. Safranla pişirilen bir çeşit pirinç tatlısı. Safran, sarı renge boyadığı için bu ad verilmiştir. Eskiden düğünlerde pişirilirdi. * Safran. * Yumurta sarısı.

• ZERDEC

  Usfur çiçeğinin evvel çıkan sarı suyu.

• ZERDEME

  Yutacak yer.

• ZERDFAM

  f. Sarı renkte. Sarı renkli.

• ZERDGUŞ

  f. İki yüzlü. Müraî. * Ürkek, korkak.

• ZERDÎ

  f. Sarılık. Sarı renkte olma.

• ZERDOST

  f. Cimri, hasis, tamahkâr.

• ZERDÜŞT

  Ateşe tapan, mecusi. * İlk önce nur ve zulmet diye iki ilâha inanmayı uyduran adam.

• ZE'RE

  Meşelik.

• ZERE'

  Başın önünde vâki olan beyazlık.

• ZEREB

  Keskin nesne. * Midenin bozulması.

• ZEREB

  (C.: Zerâib) Koyun ağılı.

• ZERECUN

  (Zerâcin) Üzüm ağacı. * Üzüm asması. * Kızıl boya. * Çukur taş içinde biriken yağmur suyu.

• ZERED

  Zırh.

• ZEREF

  (Zerefân-Zerâfe-Zerif) (C: Zevârif) Gözden yaş akmak. * Yavaş yürümek.

• ZERENDUD

  (Ze-endud) f. Altın yaldızlı.

• ZER-ENDUZ

  Altun kazanan.

• ZERGER

  (C.: Zergerân) Altın işleyen. * Kuyumcu.

• ZERGERÎ

  f. Kuyumculuk.

• ZERGÛN

  f. Altın gibi sarı renkli olan. Altın renkli.

• ZERH

  Yemeğe zehir katmak.

• ZER-HIRİD

  (Zer-hıride) f. Satın alınmış kimse, köle.

• ZERİ'

  Çabuk ve kolay olan.

• ZERİ'

  Araya giren, şefaat edici.

• ZER'Î

  (C.: Zer'iyyât) Arşın ile ölçülen şey.

• ZERİA

  (C.: Zerâi) Vesile. * Yol. * Geçit. * Avcının, arkasında gizlendiği deve.

• ZERİN

  (Bak: Zerrin)

• ZERİR

  Zeki, hafif kimse.

• ZERİR

  Yanmak. * Parlamak.

• ZERİRE

  (C.: Ezirre) Göz otu. Tutya.

• ZER'İYYAT

  Ekim işleri.

• ZERK

  Hile. Riya. İki yüzlülük. * Şırınga yapmak, iğne ile vücuda ilâç vermek.

• ZERK

  Çirkin söz söylemek. * Kuşun terslemesi.

• ZERK-ÂLÛD

  f. Riyalı, riya karışık.