Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ZEVAMİL

  (Zâmile. C.) Küçük yükler. * Yük hayvanları.

• ZEVANİ

  (Zâniye. C.) Zâniyeler. Zina yapan kadınlar.

• ZEVARİ'

  Küçük tuluklar.

• ZEVAT

  (Zât. C.) Zatlar, şahıslar, kimseler. * Üzüm, buğday gibi şeylerin kabuğu.

• ZEVATA

  İki zat. * İki sahib. * Çift.

• ZEVAT-I KİRAM

  Şerefli, temiz, büyük zatlar.

• ZEVAT-I MA'DUDE

  Sayılı zevât. Sayılı kimseler.

• ZEVAYA

  (Zâviye. C.) Zaviyeler. Açılar. Köşeler. Tekyeler.

• ZEVB

  Erime.

• ZEVC

  Çift. İki şeyden meydana gelen. * Sınıf, cins, nev'. * Karı ve kocanın herbiri. * Koca, eş.

• ZEVCAT

  (Zevce. C.) Zevceler. Karılar. Kadın eşler.

• ZEVCE

  Kadın eş. Nikâhlı kadın, eş.

• ZEVCEYN

  Karı ile koca. Kadın ile erkek çift.

• ZEVCİYYET

  Kocalık, karılık. Eşlik. Karı ve koca oluş.

• ZEVD

  Koyunu su yerinden sürmek. * Sevk.

• ZEVD

  Ayırmak. * Uzaklaştırmka, ırak etmek. * Defetmek, menetmek.

• ZE'VE

  (C: Ze'vât) Zayıf koyun.

• ZEVEBAN

  Erime.

• ZEVEBAN ETMEK

  Fiz: Sıcaklığını artırarak bir cismin, katı hâlden sıvı hâline geçmesi. Erimiş olması.

• ZEVEL

  Hafif, zeyrek, zarif kimse. (Müe: Zevle)

• ZEVER

  Meyl, eğrilik.

• ZEVF

  Adımını birbirine yakın atmak.

• ZEVG

  Bir şeyi bir tarafa eğme, bir yana meyillendirme.

• ZEVH

  Develeri dağıtıp toplamak.

• ZEVH

  şiddetle yürümek.

• ZEVİ

  (Zû. C.) Sahipler.

• ZEVİ-L EHSAS

  Duygu sahibi olanlar, duyanlar, hissedenler.

• ZEVİ-L ERHAM

  Yakın akraba.

• ZEVİ-L ERVAH

  Ruh sahipleri. Hayatlılar, ruhlular. Can sahibi olanlar.

• ZEVİ-L İDRAK

  İdrak sahipleri. Anlayış ve akıl ile kavrayışlı olan.

• ZEVİ-L UKUL

  Akıl sahipleri. Aklı olanlar. * Tas: Halkı zâhiren, Hakkı bâtınen görenler.

• ZEVK

  Lezzet alma, hoşa gitme, tatma. * Hoş, hoşa giden. Mânevi haz. * Boş vakit geçirmek. Eğlenmek. * Alay etmek. Güzeli çirkinden ayırma kabiliyeti.(Hayatın zevkini ve lezzetini isterseniz, hayatınızı iman ile hayatlandırınız ve ferâizle zinetlendiriniz ve günahlardan çekinmekle muhafaza ediniz... S.)

• ZEVK-ÂLUD

  f. Zevkli, zevk karışık.

• ZEVK-BAHŞ

  f. Zevk veren, eğlendiren, neşelendiren. * Meşhur bir cins lâle.

• ZEVK-CÛ

  (C. : Zevkcuyân) f. Zevkine düşkün. Zevk arıyan.

• ZEVKÎ

  Zevkle alâkalı. Zevke âit.

• ZEVK-İ SELİM

  En temiz, nezih ve en yüksek derecedeki zevk. Selâmette olan zevk. Meşru dairedeki zevk. * Sezme kabiliyeti.

• ZEVKİYYAT

  Zevk ve eğlenceye dair hususlar.

• ZEVK-YÂB

  f. Lezzet alan, zevklenen.

• ZEVL

  (C.: Ezvâl) Acib nesne. * Zâil olmak, geçici olmak.

• ZEVLAK

  Taraf, cânib.

• ZEVR

  Göğüs altı.

• ZEVR

  Yalan, kizb. * Bâtıl mâbud. * Ziyaret etmek. * Göğüs üstü.

• ZEVRA'

  Bağdat. * Dicle nehri. * Eğri ve eğilmiş nesne. Yay. * Derin kuyu. * Uzak yer.

• ZEVRAK

  Kayık, sandal. * Mekke'de yapılan ve içine zemzem koymaya mahsus olan kap, ibrik.

• ZEVRAKÇE

  f. Ufak kayık. Ufak sandal.

• ZEVRAKSÜVÂR

  f. Kayığa binen. Sandala binmiş olan.

• ZEVRE

  Uzaklık. * Ziyaret etmek.

• ZEVREKA

  (C.: Zevrak-Zevârik) Ölçek. * Küçük gemi.

• ZEVT

  Boğmak.