Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ZIHLİL

  Dayanacak ve kayacak dar mekân.

• ZIHRIT

  Koyun ve deve burunlarından akan sümük.

• ZIHRÎ

  (C.: Zıhârâ) Bir ihtiyaç için hazırlanıp saklanan nesne.

• ZIKKÎ

  Deriden yapılmış su tulumu.

• ZILAL

  (Zıll. C.) Gölgeler.

• ZILALE

  Gölgelik.

• ZILF

  Hayvanların çatal tırnağı.

• ZILL

  Gölge. * Perde. * Mc: Sahip çıkma, koruma, himaye etme.

• ZILL-ÂLUD

  f. Gölgeli.

• ZILL-I ZÂİL

  Geçen gölge.

• ZILL-I ZALİL

  Koyu gölgeli yer.

• ZILLÎ

  Gölge ile alâkalı.

• ZILLÎM

  Zulmü çok olan kimse. Zâlim insan.

• ZILLİYET

  Zâhirî sahiplik. Himaye edici olma. * Gölgelik.

• ZILLULLAH

  Cenab-ı Hakk'ın namına yeryüzünde tasarrufta bulunan insan, halife. İlâhî kanunu tatbike çalışan halife ve pâdişahın nâmı.

• ZIMAD

  (C.: Zamâid) İlâç. * Merhemle yaraya sarılan sargı, bez.

• ZIMAN

  Zarar ve ziyana karşılık verilen bedel.

• ZIMAR

  Irz, namus.

• ZIMAR

  Ele geçmesi mümkün olmayan kaybolmuş mal. Alacak veya yeri bilinmeyen mal. * Gizli kalmış hazine, iş veya şey.

• ZIMN

  İç taraf. * Maksad, gaye. * Açıktan söylenmeyip dolayısıyle anlatılan.

• ZIMNEN

  Açıktan olmayarak, dolayısıyla, ima yolu ile. İçinden olarak.

• ZIMNÎ

  İçinde saklı, gizli olarak. * Kendiliğinden.

• ZINDIK

  (Bak: Zendeka)

• ZINNE

  Töhmet, kabahat.

• ZINNET

  Cimrilik, pintilik.

• ZI'R

  (C.: Zıâr-Zuur-Ezâr) Süt anası.

• ZIRA'

  (Bak: Zirâ')

• ZIRAR

  Karşılıklı zarar vermek.

• ZIRBA'

  Maymuna benzer bir hayvan.

• ZIRBAN

  (C.: Zerâbin) Kokarca denilen küçük, kediye benzer, çirkin kokulu bir hayvan.

• ZIRGAM

  (C.: Zarâgım) Aslan, gazanfer.

• ZIRH

  Cevşen. * Muharebe elbisesi, demirden örülmüş veya dökülmüş elbise.

• ZIRHPUŞ

  (C.: Zırhpuşân) f. Zırh giyinmiş, zırh giyen.

• ZIRR

  Gömlek ve kaftan düğmesi. * Tomurcuk.

• ZIVANA

  f. İki ucu açık küçük boru. * Birbirine geçen şeylere açılan boru şeklinde delik.

• ZIVANADAN ÇIKMAK

  Taşkınlık göstermek. Haddini aşmak, edepsizlik etmek.

• ZIYA

  (Bak: Ziyâ)

• ZIYA'

  Kayıp, yitim. Kaybolma. Mahvolma.

• ZIYA'

  (Zay'a. C.) Küçük çiftlikler, tarlalar.

• ZIYK

  (Dıyyık - Dıyk) Dar. Sıkıntılı.

• ZIYYIK

  Pek dar.

• Zİ

  f. Türkçedeki "den, dan" mânasını ifade eder. Meselâ: Zi-mısır $ : Mısır'dan.

• Zİ

  Kılık, kıyafet. Elbise.

• ZÎ

  Arapçada kelimenin yerine göre "Zâ, Zû, Zî" şeklinde okunan, "sâhib" mânasını ifade eden ve birleşik kelimeler yapılan bir edattır.

• ZİAB

  (Zi'b. C.) Kurtlar, canavarlar.

• ZİAMET

  (Bak: Zeâmet)

• Zİ'B

  Kurt. Canavar.

• ZÎB

  Zinet, süs. Düzgün, iyi elbise.

• ZİBA

  f. Güzel, süslü, yakışıklı.

• ZİBAC

  Nedimelik etmek. * Sohbet etmek.