Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ZAİM

  (Zeâmet. den) Zeâmet sahibi. Kefil. * Prens. Şef, lider.

• ZAİNE

  (C.: Zuun-Zaâyin-Zâân-Ez'ân) Mıhfe içinde olan kadın.

• ZAİR(E)

  Ziyaret eden, ziyaretçi. Hatır sormaya, görmeye giden. * Seyirci.

• ZAİT

  (Bak: Zâid)

• ZAK

  Pak, arı, temiz.

• ZAK

  f. Dölyatağı, meşime. Rahim.

• ZA'K

  Çağırmak, bağırmak.

• ZAK-DAN

  f. Döl yatağı, rahim.

• ZAKINE

  (C.: Zevâkın) Enek çukuru.

• ZAKİ

  Güzel kokulu, keskin kokulu.

• ZAKİ

  (Zâkiyye) Saf ve temiz kimse. Hareket ve davranışları düzgün olan kişi.

• ZÂKİR

  Zikreden, zikredici. * Hafızası kuvvetli. * İlâhiler okuyan. Çok çok duâ ve Esmâ-i İlâhiyeyi okuyan. * Tekrar eden.

• ZÂKİRE

  Andıran, hatırlatan, hatıra getiren şey.

• ZÂKİRÛN (ZÂKİRÎN)

  Zikredenler.

• ZAKKUM

  Cehennem'de bir ağacın ismi, cehennemliklerin yiyeceği. * Gösterişi güzel, çiçekli ve zehirli meyvesi olan yâsemine benzeyen bir bitki ismi.

• ZAKM

  Yemek, ekl.

• ZAKN

  Yükletmek.

• ZAKNA'

  Uzun. * Kaba, yoğun. * Eğri.

• ZAKT

  Cima etmek.

• ZAKV

  Çağırıp bağırmak.

• ZAKZAK

  Yeynicek, hafif. * Bir karınca cinsi.

• ZAKZAKA

  Çocukların oynayıp sıçramaları.

• ZAL

  () harfinin bir ismi. "Dal-i Mu'ceme ve "Zel" de denir. * Horoz ibiği.

• ZAL

  İhtiyar. Ak sakallı. * f. İranlı meşhur kuvvet ve pehlivanlık senbolü Rüstemin babasının adı.

• ZAL'

  Eğilmek, meyl etmek. * Dar olmak. * Davarın ağır yük getirmekten dolayı yürürken iki yanına eğilmesi.

• ZALAL

  Gölge eden. Gölge olan.

• ZALÂM

  Karanlık. Zulmet.

• ZALÂM-I ZULM

  Zulmün karanlığı.

• ZALEF

  Kum ve taş olmayan sağlam yer.

• ZALEME

  (Zâlim. C.) Zâlimler.

• ZALF

  Men'etmek. Nefsini bir işe rağbet ve teveccühten men etmek. * Mübah şey. * Bâtıl. * Şiddet. * Beyhude.

• ZALİ'

  Geniş, bol, vâsi.

• ZALİ'

  (C.: Zulu') Eğri, meyilli. * Müttehem kimse. Töhmetli. * Aksak hayvan.

• ZALİF

  Çok hor, çok hakir kimse.

• ZALİFEN

  Birisinin izine uyup gitmek. * İzini gizlemek, belirsiz etmek.

• ZALİK

  Giden, gidici.

• ZALİK(E)

  Bu, şu, o. Kezâlik. Böylece.

• ZALİL

  Gölgeli.

• ZALİM

  (C.: Zılem-Zılmân) Deve kuşunun erkeği. * Kaymağı alınmadan içilen süt. * Hiç bozulmamış yerden kazılan toprak.

• ZÂLİM(E)

  Zulmeden, haksızlık eden.

• ZÂLİMÂNE

  f. Zâlim olana yakışır şekilde. Zulmeder surette. Zâlimce.

• ZÂLİMÎN

  (Zâlim. C.) Zâlimler, zulmedenler.

• ZÂLİMÛN

  (Zâlim. C.) Zulmedenler. Haksızlık edenler. Zâlimler.

• ZALLAM

  (Zalûm) Çok zulmeden. Çok zâlim.

• ZALM

  Kar. * Diş beyazlığı.

• ZALMA

  (C.: Zulem) Karanlık.

• ZALÛM

  Çok zulmeden. Çok zâlim.

• ZAM

  Ayıp.

• ZAM

  (Bak: Zamm)

• ZA'M

  Kelâm, söz.